Jack (49) en Diane zijn al 18 jaar samen wanneer ze een reis naar Suriname maken. Bij terugkomst in Veendam wil Diane praten over hun relatie en maakt ze Jack duidelijk dat ze er mee wil stoppen. Dit komt als een donderslag bij heldere hemel aan bij Jack. De paniek slaat toe als Diane hem zegt dat ze weg gaat.
Hij rent naar de voordeur, draait hem op slot en loopt richting de keuken waar hij standaard een koevoet heeft staan. Altijd handig voor sardientjes in blik. Met de koevoet loopt hij naar de kamer waar Diane zit. Hij wil haar houden. Ze zal blijven.
Hij wil haar slaan met de koevoet. Schreeuwt naar haar: “Mijn leven is niets meer waard, dus dat van jou ook niet!”.
Er ontstaat een worsteling waarbij Diane zich los kan maken en ze vlucht richting de voordeur. Ze krijgt hem net op tijd open en staat al met één been buiten als Jack haar in een wurggreep vastgrijpt, dat wordt gezien door een buurvrouw. Diane gebaart haar dat ze de politie moet bellen.
Jack sleurt Diane weer naar binnen, gooit haar op de eettafel en knijpt weer haar keel dicht. Het is voor Diane nu of nooit. Ze rukt zich los en rent weer naar de nog openstaande voordeur. In haar vlucht trekt Jack aan haar vest en komt ze buiten te staan in haar ontblote bovenlichaam. Op dat moment rijdt de politieauto de straat in.
Een buurman ziet Diane staan en zegt dat hij Jack nog nooit zo gezien heeft, dat hij door het lint moet zijn gegaan. “Jack is gek geworden”.
Bij zijn verhoor zegt Jack dat hij vindt dat hij recht heeft op het voortzetten van de relatie. Hij ontkent verder alles.
Vandaag zit hij voor de rechters. Vanwege drie feiten: twee maal een poging iemand van het leven te beroven en bedreiging.
Want met een koevoet aai je in de regel niemand over zijn bol. Wanneer je iemand de keel dichtknijpt is dat niet om rimpels weg te strijken en een wurggreep lijkt geenszins op een tango.
Jack herinnert zich vrijwel niets in het eerste verhoor. In het tweede wel.
Over zijn jeugd kunnen we kort zijn: erg zwaar. Hij heeft een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, is erg depressief en zes jaar geleden al eens behandeld voor een zware depressie, hij kan geen kritiek aanvaarden en wil dat iedereen hem aardig vindt.
In de zittingszaal geeft hij dan ook sociaal wenselijke antwoorden .
Nu hij weer een paar maanden therapie heeft gehad, heeft hij ineens het licht gezien. Hij accepteert dat Diane niet meer van hem houdt. De therapie zou al stoppen maar Jack wil doorgaan. Hij heeft duidelijk moeite met dingen die eindig zijn.
“Door de therapie ben ik helemaal opnieuw geboren”, zegt hij tegen de rechter. Hij houdt zich keurig aan het contactverbod en is nog nooit met justitie in aanraking geweest.
Dat zijn berichten waar een rechter vrolijk van wordt.
Wettige en overtuigende bewijzen van wat er zich met de koevoet heeft afgespeeld en op de eettafel zijn er niet. Voor de bedreiging eist de officier een straf van 141 dagen waarvan 100 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar en reclasseringstoezicht.
Jack heeft al 41 dagen vastgezeten.
Wetend dat hij in staat is geweest iemand van wie hij 18 jaar hield bijna van het leven te beroven, zal hij nooit meer echt vrij zijn.
Zijn eigen gecreëerde celdeur krijgt zelfs hij niet met een koevoet open.
De uitspraak volgt over twee weken.
Jack is vrij. De uitspraak was conform de eis: 141 dagen waarvan 100 dagen voorwaardelijk.
Poeh..wat een verhaal. Dit kan je gewoon overkomen..
Hoop werkelijk dat hij blijvend het licht heeft gezien en geen sociaal wenselijke antwoorden gaf. Dat hij zijn leven weer zelf opnieuw vormgeeft en niet terugvalt.
Mariska