Zonde van ieders tijd

Geplaatst op 16 oktober 2016 door Karin


stalkerIn het middenblad van de wakkere krant staat een artikel met daarbij een foto van een vrouw die er moe uitziet. Als je het artikel leest, dan begrijp je dat.

Het artikel gaat over een vrouwelijke stalker uit Zeeland, die in juli van dit jaar door de rechtbank Zeeland-West-Brabant volledig ontoerekeningsvatbaar werd verklaard.

De vrouw in kwestie zou volgens de rechters vanuit een psychose hebben gehandeld. Daarom achtte de rechtbank een Tbs-maatregel niet op zijn plaats. Deze maatregel wordt doorgaans alleen opgelegd wanneer stalkers gewelddadig zijn. De vrouw werd ver voor de zitting in juli jl. gedwongen opgenomen in psychiatrische kliniek Emergis in Kloetinge. Binnen de muren van het gesticht blijft zij stalken, dag in dag uit.

Op kosten van de Staat maakt deze vrouw doelbewust gebruik van hetzelfde internet dat ze gebruikte om mensen volledig te gronde te richten. Wat haar niet lukte overigens, anders stonden deze mensen niet in de krant. Gewelddadig is deze stalker (nog) niet geweest, wél heeft ze levens verwoest, mensen beschuldigd en tot op het bot lastig gevallen en belaagd.  stalker2Emergis ligt daar niet van wakker. Zij zijn geen gevangenis, maar een (zeer) open instelling. Als het loon van de werknemers daar op tijd gestort wordt, waarom zou je dan druk maken om de werkelijke feiten waarvoor mevrouw Pellegrino daar zit. Ik vind het een grote faal. Er staat een piepklein kadertje van Emergis naast het artikel. Ze wilden in eerste instantie niet eens reageren. Het is dan ook een flut-reactie. ,, Wij kunnen niet garanderen dat dit niet meer gebeurt, we zijn geen gevangenis.’’ De bescherming van de dader draait in deze instelling blijkbaar op volle toeren.

Nadat RTL Late Night mij heeft gebeld lees ik het angstaanjagende verhaal over deze stalker. Het is mijn verhaal, en dat van mijn collega en mede-slachtoffer Nanko. Eindelijk zijn we zover alle registers open te gooien, en doen dat in een uitgebreid interview. Wij weten van de plaatsing van het levensgrote artikel en kennen we de schrijfster die ons verhaal meer dan goed heeft weergegeven. Het staat zwart op wit. Het is even slikken. Jaren hebben Nanko en ik hierover gesproken, gemaild. Wanneer de stalker (via anderen) liet weten nooit klaar met ons te zijn, hingen we aan de telefoon. ,,Dit moet stoppen”, zeiden we dan.

Na een ‘geen vervolging’- bericht in 2013 – omdat mevrouw volgens het Openbaar Ministerie geestesziek was – spanden we een artikel-12 procedure aan bij het gerechtshof. Hoezo: te geestesziek om vervolgd te worden. De bal rolde langzaam en toen was het juli 2016. Mevrouw komt ook op de vijfde zitting niet opdagen. Dit heeft ze overigens nog nooit gedaan, haar gezicht laten zien aan mensen die ze stalkt. Zo geestesziek is ze niet, mensen. Dat heet uitgekookt, laf en ruggengraatloos. Want sta dan ook voor je woord, denk ik dan. Lees verder →

Geplaatst in Andere verhalen, Misdaadverhalen, Op verzoek, Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , | 4 reacties

Trimmen in het bos

Geplaatst op 15 oktober 2016 door Karin

Gerechtsgebouw-foto-Gerrit-Stel.jpg

 

Oktober 2013. Er komt via Algemeen Meldpunt Kindermishandeling bij de politie een bericht binnen over een meisje dat door haar vader zou zijn misbruikt. Tijdens onderzoek worden beide nog in huis aanwezige dochters elders opgevangen. Vader Timo (nu 47) krijgt een contactverbod voor tien dagen. Timo en zijn vrouw zijn in 2012 gescheiden na een faillissement. Timo is in de buurt van zijn dochters blijven wonen, in Friesland. Hij heeft daar – zo blijkt – redenen voor.

Het meisje (dan 14 jaar) doet nog geen aangifte tegen haar vader. Ze blijft voorlopig loyaal aan hem, want het is nogal wat; je vader beschuldigen van misbruik. Dat je als jonge meid van 14 vertelt dat je vader je overal betast, aan je borsten en billen zit. Dat hij je altijd wil kussen op de mond. Dat hij dat langer doet dan goed voelt. Dat je weet dat het niet deugt. Dat hij dit al vanaf 2012 doet, als anderen het niet zien. En dat je niet langer met hem alleen wilt zijn.

Vader Timo houdt ook van uitjes. Hij trakteert zijn dochter op een potje trimmen in het grote bos van Olterterp bij Beesterzwaag. Dit zal vader en dochter goed doen. Niet dat Timo onderweg zijn excuses maakt, beterschap belooft, spijt betuigt of over de vunzigheden die hij met haar heeft gedaan praat, nee, hij rent met haar richting een boom. Daar begint hij haar te betasten Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Het koekoeksnest

Geplaatst op 5 oktober 2016 door Karin

Rechtbank Groningen, zittingszaal 14. De zaal waar strafzaken van echte boeven worden behandeld door drie rechters. Rechtbank Siebrand

Het is vandaag de dag van rechtszaken die niet of niet volledig worden behandeld. Verdachte Job heeft te laat een advocaat in de arm genomen. Zijn spiksplinternieuwe raadsman heeft, zegt hij, te weinig tijd gehad om de zaak van zijn cliënt, een wietzaak met een ontnemingsvordering van 650.000 euro, grondig te bestuderen. In het kader van ‘het verdedigingsbelang’ beslist de rechtbank dat de zaak voor onbepaalde tijd (maximaal drie maanden) moet worden aangehouden. Als pers zit je bij zo een zaak voor Jan met de korte achternaam. Geen behandeling betekent vaak: geen stuk.

Zaak twee van deze niet lekker begonnen ochtend is een pro forma (voor de vorm). Een zogenaamde ‘niet inhoudelijke zaak’. Dit is een rechtszaak in het strafrecht die plaatsvindt voordat de maximale tijd dat de verdachte in voorarrest mag blijven zitten verstrijkt. Dit is even een ‘ding’ voor Nuis. Hij wordt samen met anderen verdacht van het plegen van een beroving met geweld. Dit gebeurde aan de Folkingedwarsstraat in Groningen in juni van dit jaar. De medeverdachten in deze zaak mogen hun proces in vrijheid afwachten, Nuis niet. Zijn advocaat probeert de rechters tijdens deze pro forma zitting te overtuigen van de goede wil van zijn cliënt. Nuis zit in voorlopige hechtenis, en volgt een opleiding. Dat mag. Nuis mist veel van de bijbehorende stage. De opleiding heeft zo geen nut. De raadsman verzoekt de rechtbank over te gaan tot schorsing van de voorlopige hechtenis van Nuis. Na kort beraad van de rechtbank luidt het antwoord ‘nee’. De raadsman van Nuis is even voor een pro forma van een kwartiertje gekomen. Hij heeft niet voor elkaar gekregen wat hij wenste. Hij kan vertrekken met alleen een ‘vermoedelijke datum’ van inhoudelijke behandeling van de zaak. Nuis wordt weer afgevoerd voor een rit naar het midden van het land. Voor mij geldt: geen zaak – of niets bijzonders tijdens de pro forma – geen bericht.

Na een lange pauze vraag ik Lees verder →

Geplaatst in Andere verhalen, Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

De traumatische jeugd

Geplaatst op 10 maart 2016 door Karin

FB_IMG_1447202733145Wie ooit het boek Het Staatshotel (2012) van Simone van der Zee heeft gelezen, weet dat veel gedetineerden vaak niet zijn bepakt met een daverend gezellige jeugd. Vaak missen ze een liefdevolle, structurele en sturende opvoeding, waarin het doen van het goede centraal staat. Dagelijks grappen we over de sneue jeugd als een draaideurcrimineel na weer een (korte) celstraf terugkeert naar oud gedrag, rechtbank en cel. “Heeft vroeger vast te strakke schoentjes gehad’’, zeggen we dan in het café of op feestjes, terwijl de discussie eigenlijk anders zou moeten gaan. Want wat vinden we nu eigenlijk. Opsluiten of behandelen? Hoe beschermen we slachtoffers, en hoe straffen we het meest effectief? Moeten we in detentie verslavingen gaan behandelen en hoe voorkomen we dat veel daders uit impuls handelen. Waar moet het accent van straffen liggen? Wat is goed en op het juiste individu afgestemd.  Sommige daders zijn niet eens geschikt voor detentie, maar voor de witte jas. Zelden worden daders detentie-ongeschikt verklaard door rechters, maar het gebeurt wel. Als laatste vraag; levert celstraf eigenlijk wel datgene op wat het moet doen? Het voorkomen van crimineel gedrag. We hebben recidivisten genoeg. Ook binnen zes jaar na detentie. Dit schrijf ik, ondersteund door harde cijfers en professionals met wie ik heb gesproken.

Even terug naar die nare jeugd. Na een ‘lage straf’ (de hoogte van de straffen zijn in Nederland flink gestegen en hier zitten relatief meer mensen gevangen dan in de rest van Europa) verzuchten we vaak draaiend met onze ogen dat de dader vast ‘een traumatische jeugd’ heeft gehad. Deze week hoorde ik het weer.

In sportbroek met streep en dito jasje sloft Lyda veel te laat de zittingszaal binnen. De rechtszaak zou om negen uur beginnen. Haar advocaat excuseert haar en vraagt aan de rechters een andere zaak alvast te behandelen. Als Lyda terug is van haar afspraak met de methadonpost kan er wat hem betreft inhoudelijk worden behandeld.

Klein van stuk, met holle ogen. Haar haren zó wild in een wrong gedrukt, dat het lijkt alsof ze een ongeluk heeft gehad. Lyda is 28. Ze heeft gestolen. Haar strafblad druipt van de diefstallen. In 2013 presteerde ze het zelfs drie keer daarvoor te worden veroordeeld. Ze heeft in augustus en in november bij twee supermarkten ruim zestig flessen babyproducten gestolen. U kent ze wel. De gele flessen met een baby met een vrolijke krul op de voorkant. Lotions, badschuim, zeepvrije wasgel, crèmes; alles verdween onder de kleding van Lyda. Daarmee ontkwam ze aan de armen van de bedrijfsleider maar niet aan de opnames van de bewakingscamera’s. Na de aangifte herkende een agent haar op de beelden van eerdere diefstallen. Toen Lyda in haar woning werd aangehouden verklaarde ze dat ze niet uit vrije wil had gestolen. Ze had een drugsrekening te vereffenen met een dealer. Toen ze deze niet kon betalen, mocht ze in ruil daarvoor ook de gele flessen ruikende babyspullen halen. Dan zou de openstaande schuld zijn betaald.

Lyda is een bekende van politie en justitie. Ze heeft een fors strafblad opgebouwd. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , | Een reactie plaatsen

De gevaarlijke hond

Geplaatst op 25 februari 2016 door Karin

 

20151228_103041Dagelijks bezorgt Postnl zo’n acht miljoen poststukken door heel Nederland. Zelfs in de verste uithoeken van elke provincie krijgt de klant zijn pakket of poststuk. Althans, zo hoort het te gaan. Ze zijn een dienstverlenend bedrijf. De bezorgers worden gescreend, aan strenge regels gehouden, gecontroleerd en er wordt op vertrouwd dat de stukken dáár komen waar ze horen.

Er bestaat een wet. De Postwet. In artikel 19 van die wet staat dat brievenbussen bereikbaar moeten zijn, zonder gevaar voor personen of zaken. Dreigt er gevaar, dan mág Postnl de bezorging staken. Dan wordt de dienstverlening geweigerd.

Groningen, oktober 2015. Janny werkt al een tijdje bij de dienstverlener. Bepakt met enorme tassen rijdt ze haar vaste route op een scooter door het Groningse dorp. De route langs het huis met het erf en de hond horen daar ook bij. Vlakbij de desbetreffende brievenbus wil ze de stukken in de postbus deponeren, wanneer de hond van het pand blaffend op haar af komt rennen. Zonder pardon bijt hij haar in haar been. Janny zet het op een rijden en belt geschrokken naar haar teamleider. ‘Ik ga daar vanaf nu  geen post meer bezorgen, ik moest die hond laatst ook al van me af slaan’ zegt ze. Haar teamleider regelt een vervanger voor de gewonde Janny, en onderneemt onmiddellijk actie richting politie en de gemeente. De hond krijgt van de burgemeester en wethouders het stempel: gevaarlijk. Hij moet vanaf nu een muilkorf dragen en worden aangelijnd. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , , | 1 reactie

Methadon moe

Geplaatst op 14 januari 2016 door Karin

FB_IMG_1451497043274Nog nooit heb ik tijdens een zitting zo vaak een verdachte horen zeggen dat hij de veroorzaakte schade gaat vergoeden. Roelf (42) kan er wat van. Wel tien keer meldt hij dat hij de schade gaat vergoeden. ‘Nou, dan. Dan is het toch klaar?’ zegt Roelf. Vergoeden of niet, er ligt een strafzaak op tafel die moet worden behandeld. Roelf is een gevaar voor zichzelf en een gevaar voor de maatschappij, zeggen deskundigen. Hij is een junk van het type: erg.

Hij wordt geboren in Amsterdam. Hij woont, tot hij afglijdt, in St. Johannesga (fr.). Daar mag hij van de burgermeester niet meer wonen. Hij heeft er teveel gedaan. De maat is vol.

Vandaag moet Roelf terecht staan voor vernieling in het Martini ziekenhuis in Groningen, en voor bedreiging richting een hulpverlener van de kliniek voor forensisch psychiatrische patiënten (FPK) in Zuidlaren, waar Roelf is opgenomen.
Wat wil nu het geval. Roelf is al jaren verslaafd en hij heeft ernstige psychiatrische aandoeningen. Hij is schizofreen, en probeert al jaren af te kicken van harddrugs. Hij is gebruik- en methadon moe. Hij spaart 38 stuks pillen op, om ze allemaal in één keer in te nemen. Hij is er wel klaar mee. Van gevangenis naar kliniek en vice versa: Roelf trekt het niet meer. Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

‘Want pedo’s, daar hebben we een hekel aan’

Geplaatst op 14 januari 2016 door Karin

van mesdagkliniekLicht verstandelijk beperkt, overmatig drankmisbruik in het verleden en de status Tbs’er. De Van Mesdagkliniek, daar zit John. Een 28-jarige man met borderline en een agressieprobleem. Hij komt van oorsprong uit Friesland. In December 2014 viert hij samen met twee mede TBS’ers (32 en 33) een feestje in de kliniek. De drie mannen zitten op een afdeling waar ze worden voorbereid op hun terugkeer in de maatschappij.

Op die avond wordt het een feest met alles er op en er aan. Rum, XTC pillen en joints. ‘Ach, als iemand op verlof is geweest, wordt er makkelijk iets binnen gesmokkeld’, verklaart John op de zittingsdag, zo’n anderhalve week geleden.
Ze hebben Pieter, een mede Tbs’er, niet gevraagd mee te feesten. Pieter is een pedofiel. ‘En daar hebben we een hekel aan’, zegt John op zitting. Ze smeden tijdens de drank en drugs het plan om Pieter te grazen te nemen.

Rond middernacht kloppen ze op zijn kamerdeur. Met een leugentje willen de heren naar binnen. Pieter, zich van geen kwaad bewust, wordt op het moment van openen van de deur direct in elkaar gestompt, getrapt en geslagen. Ze steken hem met een broodmes in zijn pols en trekken het koord van zijn sweater strak om zijn hals. Daarbij bedreigen ze hem met de dood en stelen ze vijftig euro. Ze persen een trui tegen zijn mond om te voorkomen dat Pieter lawaai maakt. Een stijf uur gaan ze volledig op Pieter tekeer. Eén van de drie heren drukt bij vertrek uit de kamer van Pieter op de intercom. Dan pas krijgt de portier lucht van de ernstige mishandelingen. Pieter verklaart later met de striemen rond zijn nek dat hij ‘wel voelde dat hij het leven zou laten’. John zegt daarover op zitting dat het wel klopt, dat ze ‘m behoorlijk te grazen hebben genomen. ‘Moord was niet de bedoeling, maar een waarschuwing was op zijn plaats.’ Lees verder →

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Hete soep

Geplaatst op 31 december 2015 door Karin

 

 

 

 

FB_IMG_1451497016950‘Wat doen we. Oliebollen, appelflappen, of beide?’ zegt Anna tegen haar 73-jarige man Bernard. Het is woensdag 30 december van 2015. Bernard voelt zich niet geweldig, maar toch doen ze samen wat boodschappen.
Bernard en Anna. Vrijwel alles doen ze samen. Boodschappen, het huis, de was. Waar hij is is zij, en andersom. Sommige dingen doen ze niet meer samen. Al heel lang niet meer. Bernard schuwde in het verleden een drankje niet. Hij werd van alcohol een ronduit vervelende kerel. Anna verafschuwde zijn gepulk en gerotzooi aan haar lijf dan. Het hield op voor Anna. Voor Bernard. Ze kregen er wel eens ruzie over maar met de ‘mantel der jarenlang huwelijk’ werd dat onder het tafelkleed geschoven. Stilgezwegen. Er was verrekte veel te zeggen, maar te zwijgen nog veel meer.
Mei van het jaar 2013. Na hun zondagse kerkbezoek was het gebruikelijk dat de hele familie bij Anna en Bernard thuis kwam. Een hapje, een drankje. Zijn kleindochter van toen tien jaar kwam dan ook. Wanneer Anna met hun schoondochter de keuken in dook en zijn zoons een sigaret rookten in de tuin, greep hij zijn kleindochter op schoot, en graaide hij in kleindochters bloesje en ondergoed. Bernard deed deze vunzigheden bij zijn kleindochter tot maart 2015. Op die dag kwam zijn schoondochter achter de afschuwelijke waarheid, die haar schoonvader Bernard voor iedereen verborgen wist te houden. Lees verder →

Geplaatst in Andere verhalen, Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Dode vogels

Geplaatst op 30 december 2015 door Karin

FB_IMG_1451496901388

Ja. Ik ga het anders doen. Dat is het mooie van een nieuw jaar. In veel gevallen heb je de keuze het anders te doen. Soms overkomt je iets waardoor je moet ‘nemen’ en pikken. Laten we allemaal hopen dat niemand dat hoeft. Iets te verhapstukken te krijgen, dat niet past of wat je machteloos doet voelen.
Machteloosheid. Ik neem afscheid van mensen die me dat gevoel geven. Moedwillig, opzettelijk. Ik zeg op mijn manier gewoon harder ‘nee’ tegen mensen die menen me voor hun karretje te kunnen spannen. Die me wel handig vinden. ‘Handig, zo’n journalist.’ Een collega zei eens: ‘Wie denken zij wel wie zij zijn?’ En juist van die lui, waar ik wars van ben, neem ik afscheid.
Ook zeg ik vaarwel tegen mensen die beloven maar niet doen. Correctie: nooit doen. Die mooie verhalen vertellen, of liegen en me aan het lijntje houden. Veel te lang. Vanmiddag zat ik er kauwend op een oliebol eens over na te denken. Lees verder →

Geplaatst in Andere verhalen | Getagged , , , , , | 2 reacties

Een roos zien bloeien in december

Geplaatst op 30 december 2015 door Karin

FB_IMG_1451497016950De hond heeft haar grote borstelbeurt gehad. De enorme beer ziet er weer mooi en wollig uit. Ze kijkt me aan wanneer ik mijn tas pak om nog wat boodschappen te halen. Ze is al uit geweest en heeft al in de grote tuin gespeeld. Met een kluif duikt ze ‘haar’ bossen in. De lange wandelingen die ik/we hier meerdere malen per dag met haar maken zorgen voor rust in het hoofd. Zo een wandeling in het schitterende natuurgebied vlakbij, is voor mij een prima uur om bij het afgelopen jaar stil te staan. Wat ik dan ook vaak doe, rond deze dagen. Zakelijk gezien gaat het me voor de wind, er liggen mooie schrijfopdrachten in het verschiet. Ook in 2016 verwacht ik een fijn jaar, in dat opzicht.

FB_IMG_1451497150527
Gezondheid? Ik kan er kort over zijn. Ik heb flinke klappen te verduren gehad. Er zijn nachten geweest dat ik gewoonweg bang was. Die veerkracht van me. Dat is iets waarover ik me verbaas. Onvermoeibaar schijn ik door te kachelen. Sterk, dat is hoe ik me voel, en lichamelijk voel ik me beter dan ooit. Geestelijk ben ik vanaf februari tot zeker eind oktober in een achtbaan beland, die nu pas weer rustiger ‘terug naar start’ gaat. De volwassen wordende kinderen nemen grote stappen en besluiten. Het is een kwestie van loslaten, van meer maar ook anders genieten. “Het is de blik in je ogen, zodra je kind in de kamer komt” zei mijn grootmoeder altijd. “Dat is wat telt, dát gevoel!” Wijsheden waar ik vaak aan terug denk. Hoe een gelijk ze had. Dat gevoel van trots, bewondering voor alle drie. Ze zijn zo hoopvol, zo bomvol plannen. Lees verder →

Geplaatst in Andere verhalen | Getagged , , , , , | 3 reacties