De integere kaars met het formaat van een tractorband

modern-tractor_m2Moraalridders

Wat is het heerlijk ons superieur te voelen. We kijken naar beelden van het nieuws. Ons nieuws. Onze jongetjes. Onze rauwe rouw.

Teleurstelling

Er komt geen stille tocht. Wat een bittere teleurstelling. Wij Nederlanders willen met een kaarsje lopen. Het liefst vooraan. Meedoen met verdriet. Bloemen leggen bij de schandalig in beeld gebrachte duiker en borden plaatsen met de schreeuwende titel: ‘Waarom?’. Het liefst plakken we daar dan foto’s bij, zonder toestemming van internet geplukt. We willen verdriet hebben om iemand die we niet kennen. Van binnen zijn we stuk en dat moet naar buiten. Zichtbaar. Zo integer gaan we om met de hel van een ander. Wij zijn belangrijker dan het gebeuren. Het drama compleet maar niet zonder ons.

Persconferentie

Zelden waren de kijkcijfers zo hoog als op het moment van het uitzenden van de persconferentie over de gevonden broertjes. Met natte ogen aanschouwen we ‘onze’ uitslag. Nooit heb ik geweten dat wij in Nederland zoveel experts op gebied van rouwkennis hadden. Verbazingwekkend dat ver voor de persconferentie al berichten op Facebook werden geplaatst met kaarsjes en teksten als: “We zullen jullie nooit vergeten.” En “Rust zacht.” U leest het goed. Geplaatst door mensen van wie ik weet dat zij onmogelijk de kinderen, de moeder, vader, grootouders kennen.

Wie gaat er mee

Alsof het allemaal nog niet walgelijk genoeg is zijn de eerste zieke aasgieren (lees: medelevenden) al even fietsend naar de vindplaats geweest. Het was dus deze duiker. Doet het heel goed op je werk of op een in slaap gevallen verjaardag. Vandaag -maar dat is alleen vanwege het slechte weer- zijn nog niet veel bloemen gebracht bij ‘de duiker’. Hoe veelzeggend is dat. We willen wel maar niet met een nat pak. In Duitsland zit een bedrijf dat reisjes organiseert. Leed-reisjes. Naar enge plaatsen delicten. Naar hele erge vindplaatsen. Met hele nare daders. Met daarbij in twee talen (Duits en gebrekkig Engels) uiteraard de meest horrifying geschiedenis van de overledene(n).

Wij zijn geweldig

Kijk ons graven en zoeken en het de normaalste zaak vinden dat er nu een stille tocht komt. Zo hoort dat. Zo dien je met ons om te gaan. Mogen wij rouwen, zeg! Zeker zijn we integer. Het sterft van de berichten op sociale media. Bijna iedereen kent de moeder, de kinderen. De natte lappen-steun.

Dit land is knotsgek

Wij zijn verworden tot aasgieren. Leedsnoepers. Dramaturgen. Moraalridders. Wij weten het beste hoe ‘de nabestaanden’ zich moeten voelen. We hebben zelf kinderen… Het is een pathetische vertoning. Wij houden er zo van ‘kracht te sturen’ naar iemand waar niets ‘helends’ naartoe te sturen is. Niets!

De kaarsen

Laten we fijn integer zijn. Of in ieder geval net doen alsof we dat kunnen. Laten we vreemden condoleren en stille tochten organiseren en kaarten sturen naar een volstrekt wildvreemde die zojuist haar kinderen verloor. Laat ons er bovenop duiken en de wond goed insmeren met onze integere warmte. Dat heelt. En over een week zijn we dit ‘vergeten’. Ook de moeder. Over een jaar zal ze dit ‘een plekje’ hebben moeten geven. Vinden wij. Zo zijn wij. Integriteit met een houdbaarheidsdatum.

Kom, laat ik eens een kaars zoeken met het formaat van een tractorband. Dan zet ik deze brandend voor mijn raam. Kijk eens hoe integer. En hoe helend. Hoe echt.

 

 

Foto: Foter.com, rechtenvrije foto’s.

Dit bericht is geplaatst in Andere verhalen, Misdaadverhalen met de tags , , , , , . Bookmark de permalink.

8 Responses to De integere kaars met het formaat van een tractorband

  1. Monique schreef:

    Zo ist, en niet aans. Niets aan toe te voegen..

  2. J.Kluiter schreef:

    Ja,wij zijn snel aan het doorslaan hier in Nederland…..

  3. Anita schreef:

    Heldere aanklacht tegen de sensatiezucht die vermomd wordt als medeleven. Het echte medeleven natuurlijk niet te nagesproken.

  4. Tom schreef:

    Heel mooi en duidelijk geschreven Karin!
    De ”rauwe rouw” is al weer overgewaaid naar het volgende schokkende nieuws item…

  5. Francis schreef:

    Weer exact beschreven zoals het is en ook ik maak me zorgen over de vergetelheid die als het weer is overgewaaid, net zo ‘lieflijk’ verdwijnt.

  6. Bronger schreef:

    Hoi Karin,

    Goed stuk, ben ik het helemaal mee eens.
    Het stoort mij al jaren, die stille tochten met witte ballonnen en
    applaudisseren als de rouwstoet langskomt, smakeloos.
    Inderdaad, Dit land is Knotsgek !!!!!!
    Als ze dan toch zo nodig willen wandelen, haal dan een stel
    demente bejaarden uit het tehuis op, en ga daar een fijne wandeling mee maken.
    Dat is lijkt mij aardig zinvoller

    Groetjes Aloha Brongerrrrr

  7. Karin schreef:

    Dank jullie voor alle reacties. Het lijkt er op dat dit land de draad volledig kwijt is. Het is een zeulen met andermans verdriet geworden. Het belangrijk maken van onszelf past totaal niet in deze trieste zaak. Buiten proportie. Volledig.

    Karin

  8. Suus schreef:

    Beste Karin,
    het moet mij toch van het hart dat wat jij hier zo stellig beweert mij t gevoel geeft dat jij je behoorlijk superieur voelt en niet schuwt ‘moraalridder’ te spelen. Ik heb zelf geen enkele behoefte om in stille tochten mee te lopen en/of mijn medeleven aan een mij totaal onbekende moeder te sturen maar ik kan me de geschokte en zeker in vele gevallen oprechte reacties voorstellen. Is dat zo erg dan? En ik kan me ook voorstellen dat het de nabestaanden toch sterkt, deze door jou afgewezen ‘massa hysterie’. Ben je minder oprecht als je blij bent dat dit immense verdriet jou niet overkomt? Of dat je gaat nadenken over je eigen ‘burgerlijke’ veilige leventje waar jouw 2 kindjes wel in een stabiel gezin opgroeien, met een papa en mama? Dit is nou beseffen wat je hebt! En dat is nou net de reden dat de mensen het gevoel hebben iets te moeten doen. Niks mis mee! Wel met het op voorhand veroordelen van!

Laat een reactie achter op Suus Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.