“Nee papa, niet doen!!

“Wanneer werden uw dochters seksueel aantrekkelijk voor u?”, vraagt de rechter aan Jan.

De 45- jarige Jan huilt en snottert in zijn zakdoek.
In 2002 gaan zijn vrouw en hij uit elkaar. Jan blijft in het huis wonen, moeder vertrekt met haar drie kinderen. Twee meisjes en een zoon. Dan 12, 11 en 10 jaar oud. De kinderen komen om de week een weekend bij hem.

De meisjes gaan dan vaak met vader naar boven om op bed ‘de dag door te nemen’. Dat wil hij. De gordijnen gaan dicht en vader laat zich aftrekken door zijn dochtertjes. Ook moeten ze dingen met elkaar doen.
De jongste vindt hij het grappigst, zo verklaart hij in de rechtbank.

Wat begint met seksboekjes, eindigt in grove verkrachtingen. Bij beide dochters. Zoon moet beneden blijven en met zijn headset achter de pc blijven zitten. Dat papa de meisjes zijn zaakje laat doorslikken, klopt volgens Jan niet want hij ‘deed het altijd keurig in een zakdoekje of een t- shirt’. De zittingszaal valt stil.

Zoon komt in de loop der tijd niet meer. De oudste dochter wil ook niet meer na jaren vol van misbruik maar voelt zich verantwoordelijk voor haar zusje. Zij is dan al 14, haar zusje 13. Ze betrapt haar vader regelmatig bovenop haar zusje. Vertellen gaat niet, vadertje lief dreigt immers met het breken van al hun botten en zal daarna dan zelfmoord plegen.

De jongste dochter is het langst aan ‘de beurt’. “Ze danste sensueel voor mij, ze daagde me uit”, verklaart hij op het bureau. Hij is er van stellig overtuigd dat hij de dochters aandacht geeft door ze te betasten. Zegt dat hij ze tegemoet kwam in hun behoeften.

Het gebeurt ook met zijn dochter op een toilet in het UMCG en op een visweekend in een tentje. Hij wil ook een verkrachtingsscène naspelen en dan moeten de meisjes zich flink verzetten, want dat gaat in de film ook zo. Dat doen ze, zich verzetten. Met hand en tand. Niet nagespeeld maar helemaal echt.
De meiden komen daarna niet meer bij papa. Zoon ook niet meer. De maat is vol.

Op een verjaardag vertellen ze alles aan een tante. Op 24 mei 2011 komt er een melding binnen. Jan wordt opgepakt en zit sindsdien vast. Jan zegt: “Als ik niet was gepakt, was het gewoon doorgegaan”.

Reclassering is kritisch. TBS is besproken. Hij zou echter ook in een kliniek behandeld kunnen worden. Jan zegt huilend tegen de rechters: “Krijg je dan ook spuiten in je arm?”. Maakt zich druk om zijn eigen gesteldheid in de cel. En terecht.
In 2002 heeft hij ook meerdere malen met een ander meisje van 15 seks gehad, voor beltegoed. De vrouw van nu 25 jaar verklaart dat het zo’n twintig keer is gebeurd.

Jan heeft volgens het psychologisch rapport een gebrekkige zelfbeheersing, aanpassingsstoornissen, is situationeel pedofiel, valt op onrijpe meisjes. Dat hij een beneden gemiddeld IQ heeft is eigenlijk niet nodig om te vermelden.
Maar er is ook goed nieuws voor Jan want de kans op herhaling wordt ‘matig’ geacht…
De officier van justitie eist vijf jaar cel.

De oudste dochter vindt een lange gevangenisstraf voldoende, de jongste dochter zegt dat hij wat haar betreft mag wegrotten in zijn cel.

Het was een lange, in gedachten verzonken autorit naar huis deze maandag.

Uitspraak in deze zaak is op 2 april aanstaande.

2 april 2012 – geen uitspraak
De rechtbank heeft geen uitspraak gedaan. Er moet nader onderzoek worden gedaan naar de verdenking met betrekking tot de 15-jarige. De zaak wordt tot nader te bepalen datum voortgezet.

Dit bericht is geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken met de tags , , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.