Het nadeel van snelrecht

Is het snelrecht te snel geweest? Hebben we hier te maken met voortschrijdend inzicht? Of wentelen we de kosten van de ProjectX-rellen in Haren gewoon op de minderjarige raddraaiers af. Omdat het nu wel kan?

Voor de rechtbank in Groningen vond maandag de derde snelrechtzitting plaats naar aanleiding van de ongeregeldheden in Haren. Tijdens deze zitting was een aantal minderjarigen aan de beurt. Opmerkelijk was dat er nu wel stortingen in een schadefonds als bijzondere voorwaarde werden opgelegd.

Vorige week wees de politierechter alle vorderingen van de Officier van Justitie om geld in het fonds te storten nog af. Er waren toen teveel onduidelijkheden. Er moest er een causaal verband bestaan tussen de individuele dader en aangerichte schade. Moeilijk aan te tonen aldus de rechter en dus konden de raddraaiers zich de gang naar de flappentapper vooralsnog besparen. Lees verder

Geplaatst in Andere verhalen, Rechtbankverslagen | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Haar beste nacht sinds jaren… Deel 2

Klik hier voor deel 1

Lafaard dat ze was. Ze durfde niet eens écht te kijken. Door de spleten van een gordijnvouw kon ze zien dat de man achter het stuur zat. Ze moest naar Anne. Roos kon niet zien of het de man was waardoor Anne zo in de problemen was gekomen maar dat hij de auto kwam halen was duidelijk. Roos griste haar mobiele telefoon van haar nachtkastje en rende naar de logeerkamer. Anne sliep. Ze moest haar wakker maken, het kon niet anders. Ze drukte de cijfers 112 in en deed haar verslag terwijl ze Anne –slaapdronken- inlichtte over wat gaande was. Anne zat ineens rechtop en zei: “Dit is ‘m Roos, ik weet dat. Hij heeft me gewaarschuwd alles kapot te maken. Omdat ik wegging.”

Roos dook met haar telefoon in haar hand weer naar het gordijn van haar slaapkamer. Ze voelde zich een gluurder en tegelijkertijd doodsbang. Ze zag dat de man uit de auto stapte. De motor van de auto draaide nog. Wat was hij van plan. Hij zocht naar iets. Roos voelde haar hart tekeer gaan en gilde het uit van schrik toen Anne ineens in haar kamer stond. “Mens, laat me niet zo schrikken!” Anne huilde van de zenuwen. “Ik wil zien wie het is”, zei ze. De twee vriendinnen zaten elk aan een kant van een stuk gordijn te kijken. Had de man de ijselijke gil van Roos gehoord? Hij keek naar het huis en liep in de richting van de inrit. Plotseling bleef hij staan. Als hij verder zou lopen zouden ze hem niet meer kunnen zien en zou hij in een mum van tijd aan de achterkant van het huis staan met alle mogelijkheden van dien.

“Heb je alles afgesloten?” vroeg Anne. Lees verder

Geplaatst in Andere verhalen, Boekenweekproject 2012 | Getagged , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

De vuurverslaving

Van een plaag zullen we maar niet spreken. Het begint voor velen echter wel beangstigende vormen aan te nemen. De grote vraag lijkt namelijk niet meer of het zal gebeuren, maar waar de volgende vuurverslaafde zal toeslaan. In Winschoten lijkt de rust hersteld nadat Danny F. en Miranda F. achter slot en grendel zijn gezet. De huisgenoten, beiden wonen in een pand aan de Blijhamsterstraat,  worden verdacht van de serie branden die de winkelstad het afgelopen half jaar hebben geteisterd.

Danny F. blijft overigens langer in hechtenis. Dat heeft de rechter-commissaris dinsdagmiddag besloten. De 26-jarige zal in ieder geval nog veertien dagen in de gevangenis moeten doorbrengen. Over het verloop van de verhoren wil het Openbaar Ministerie in Groningen niets kwijt. Onduidelijk is of Miranda F (25), een bekende van Danny , ook nog voor de rechter-commissaris moet verschijnen. De vrouw werd maandagavond aangehouden. Omdat de politie nog volop met het onderzoek bezig is en meerdere aanhoudingen niet uitsluit, blijft de mankracht in Winschoten vooralsnog gehandhaafd.

Gemeenteraadslid Pe Langen, de huisbaas van beide verdachten, Lees verder

Geplaatst in Andere verhalen, Misdaadverhalen | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Project X Haren. De veroordelingen

Foto: Groningen Dichtbij

In de rechtbank van Groningen is vandaag de eerste snelrechtzitting gehouden in de zaak rondom het vorige maand totaal uit de hand gelopen Facebook-feestje in Haren. Er stonden vijf ProjectX-verdachten in de beklaagdenbank. De eerste zitting leverde vier veroordelingen en één vrijspraak op. Het Openbaar Ministerie (OM) deed in alle zaken een vergeefse poging om de raddraaiers een boete te laten storten in een speciaal op te richten fonds voor gedupeerden. Daarover heerst volgens het oordeel van de rechtbank echter nog teveel onduidelijkheid.

door Koen van Lannik

De eerste die zich in Zittingszaal 14 vertoonde was een 34-jarige Stadjer. Hij verklaarde wel eens met eigen ogen te willen zien wat er in Haren stond te gebeuren. En kreeg waar voor zijn geld. Belandde in een soort van ‘kleine wereldoorlog’ vol vernielingen, geweld, brandstichtingen, plunderingen, gewonde politiemensen, een zwaar mishandelde Harenaar en miljoenen euro’s aan schade.

De inwoners van het lommerrijke Haren bleven in de nacht van 21 op 22 september in angst en verbijstering achter. Terwijl hun dorp in een slagveld veranderde en wereldnieuws werd. Lees verder

Geplaatst in Andere verhalen, Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

De brandstichter van Winschoten gepakt?

Is dit hem of is het hem niet? Dat is de vraag die Winschoten en omgeving de komende dagen nog wel even zal bezighouden. Zeker is wel dat de politie een prima aanzet heeft gegeven in de oplossing van de zaak rondom de Winschoter branden. Zaterdagnacht is een inwoner van de winkelstad opgepakt. Het gaat om de 26-jarige Danny F. die een kamer aan de Blijhamsterstraat had gehuurd. Hij gaf zelfs, zoals de Zandtster brandstichter Johnny B. dat ook ooit deed, een interview nadat er bij zijn huis brand was uitgebroken. Hij deed daar zelf aangifte van. De Winschoter werd op heterdaad betrapt bij een poging tot brandstichting in een clubgebouw aan de Verschedijk in Blijham.

door: Koen van Lannik

Het rechercheteam, dat met dertig personen aan het onderzoek naar de branden werkt, kijkt de komende dagen nauwkeurig naar de relatie tussen de verdachte en de branden in Winschoten. Want let wel. Voorlopig wordt hij alleen nog maar verdacht. Het keiharde bewijs moet nog geleverd worden. De politie heeft in ieder geval kleding van F. in beslag genomen en zijn kamer verzegeld.

Duidelijk is dat de 25-jarige Lees verder

Geplaatst in Misdaadverhalen | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Beide ouders in één klap dood. Het drama. Eelwerderbrug.

“Laten we dat oppassen naar een andere dag verschuiven, kind. Pap en ik hebben nog veel te doen deze dag.”

“Is goed mam, doe maar fijn jullie ding, dat oppassen komt anders volgende week wel.”

 

Het is 15 juni 2011. Het is mooi weer. Het is de Eelwerderbrug bij Appingedam. Het is een drama. Jo en Margje zijn op leeftijd maar doen alles. Van boodschappen tot aan oppassen op de kleinkinderen en meehelpen met de verbouwing bij hun enige dochter. Ze hebben het druk, die bewuste 15e juni van vorig jaar. Bezoekje hier, en wat boodschappen daar en nog een bloemetje halen voor de buurvrouw. Het sociale leven is niet druk genoeg. Fitte oudjes in een kleine auto op weg van de boodschap in Appingedam naar huis. Naar Siddeburen.

Lampen gaan knipperen, de brug gaat open. Voor de auto van Jo en Margje staat een BWM stil. (“Als die brug wat snel zakt, kunnen we misschien de kleinkinderen toch nog even bezoeken, we hebben chocolade bij ons immers.”)*- Ik insinueer een gesprek tussen Jo en Margje. De brug staat ver open. Dit gaat nog even duren. Het is 11.53 uur. Er nadert een VW-busje. Daarin rijdt Pol. Pol is druk met klanten want hij moet nog naar Scheemda. Hij ziet niets wat lijkt op een brug. Uit het niets duikt hij ineens met een enorme knal achterop de Fiat Punto die vervolgens op de BMW botst. Het remlicht heeft volgens getuigen niet gebrand bij het busje.

De BMW-man belt 112. De ambulance vervoert de twee bejaarde inzittenden van de Punto in kritieke toestand naar het UMCG. Pol belt zijn baas vanaf de vangrail Lees verder

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , , , , | 1 reactie

“Ik ontken misbruik, al sta ik met mijn gezicht in beeld”

Ze weet niet wat ze ziet als ze begin dit jaar in de tas van haar vriend Kenn (44) een dvd vindt en die in de computer stopt. Daar ziet zij haar oppasmeisje liggen. Haar logeetje van nog geen tien. Met haar vriend. In een pose die niets te raden laat. Ze kijkt geschokt naar de beelden vol seksuele gedragingen. Ontucht. Ze herkent ook nog een ander meisje op de beelden. Aangifte volgt. De bal gaat rollen.

Haar vriend, vanaf het moment van ontdekking haar ‘ex’, heeft meerdere misbruiken op zijn naam staan. Al eerder is getracht de Groninger (geboren Paramaribo, 1968)  te veroordelen. Omdat de zaak, die al vanaf 1998 loopt, niet hard gemaakt kan worden, is de man nog steeds vrij. Ondertussen misbruikt hij andere meisjes, waaronder zijn eigen dochter. Vijf minderjarige kinderen misbruikt hij in al die jaren. Bij iedere nieuwe vriendin waarmee hij een relatie heeft – met jonge kinderen- grijpt hij zijn kans. En filmt. Hij vervaardigt kinderporno. Keihard.

Tijdens verhoren bij de politie wil Kenn de beelden niet zien. S‘avonds in zijn cel probeert hij zich te verhangen met geknoopte lakens. Dit mislukt. De rechter vraagt of hij de beelden nu dan wél wil zien. Kenn is hardnekkig zeker dat hij niet op de beelden staat dus wil hij dat wel. Hij ontkent toch alles. De zittingszaal wordt ontruimd, de rechters gaan de afschuwelijke beelden zien. Van penetratie tot aan orale seks. Ik krijg het niet in Lees verder

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , | 1 reactie

Geen seks, geen geld.

Seksdates via chat

Jeanne van 21 jaar zit in het verdachtenbankje. Naast haar, in het andere bankje, zit Micky (38). Beide met raadsman.

 

Jeanne woont alleen met haar kindje. Ze heeft het niet breed. Ze bespreekt dit met een vriendin, die haar de tip geeft om eens op een site een afspraak te maken met een vent die in ruil voor geld wel seks wil. Heeft ze toch wat extra.

Met een valse naam geeft ze zich op op een ‘seksdate’-site en een afspraak staat al snel. Ene Johnny heeft er wel wat voor over om van bil te gaan. Ze spreken af in een parkje in Groningen. Hij weet niet wat hem te wachten staat. Dat weet Jeanne wel.

Jeanne regelt Micky. Hij moet haar beschermen voor als het uit de hand loopt. Want het is helemaal niet de bedoeling dat Johnny zijn betaalde seks krijgt. Ze wil alleen het geld en maakt dan dat ze wegkomt. Dat is de afspraak. Geen geweld, dat niet. En gaat Johnny moeilijk doen, dan is er nog altijd Micky. En Micky is breed. Daar wil je voor 200 eurootjes -de afgesproken prijs- geen gedonder mee.

Het park. Johnny is klaar voor de deal. Het geld heeft hij in zijn broekzak. Jeanne krijgt haar geld en neemt onmiddellijk de benen. Op het moment dat Johnny haar wil achtervolgen, springt brede Micky uit de bosjes. Met een stalen staaf van wel 30 centimeter. Die vond hij daar. Toevallig.

Micky schreeuwt: “Oprotten, weg hier!” tegen Johnny, die vervolgens afdruipt. Geen seks, geen geld. Maar wel een politiebureau in de buurt. Hij doet aangifte. Hij is bestolen, opgelicht voor betaalde seks die hij niet kreeg en bedreigd met een stuk staal. Zeg dat maar eens hardop bij de agent, daar is lef voor nodig.

Micky krijgt voor zijn lef 75 euro, dit geeft hij ook toe in de zittingszaal. Jeanne heeft het geld opgemaakt. Besteed aan haar kindje. Het is allemaal niet zo fraai, het strafblad van Jeanne. Dat staat vanaf haar 15e gevuld met bedreiging, openlijk geweld, medeplegen diefstal met geweld.

Toch is ze op de goede weg. Ze woont begeleid. Sinds de geboorte van haar kindje is het niet meer fout gegaan, tot nu. Zij krijgt voor het medeplegen van oplichting als eis: 200 uren werkstraf en 3 jaren voorwaardelijk en Micky? Hij heeft al eens wat akkefietjes gehad met opium en met opium en met heel veel opium. Hem wordt medeplegen oplichting verweten én bedreiging. Ook voor hem: 200 uur werkstraf en drie jaar proeftijd.

De rechter zegt tegen Jeanne: “U wilde ooit werken in de zorg, he?” Jeanne: “Ja. Dat was ooit mijn bedoeling.”

Ze ontroert. Ergens.

 

 

De uitspraak is conform de eis: beide krijgen 200 uur werkstraf en drie jaar voorwaardelijk.

 

 

 

 

.

* Mijn rechtbankverslagen zijn gebaseerd op de werkelijke gebeurtenissen en feiten genoemd in de rechtbank. De namen van slachtoffers, verdachten en daders zijn gefingeerd. Soms ook woonplaatsen, uit veiligheidsoverwegingen voor betrokkenen, slachtoffers en (misdaad)journalisten.

Foto (Vrouwe Justitia): ANP- Koen Suyk.

Geplaatst in Rechtbankverslagen, Uitspraken | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

De moorden in Baflo en pro- forma

Baflo in het kort:

In Baflo werden op woensdagavond 13 april 2011 twee mensen om het leven gebracht. De verdachte, een uitgeprocedeerde asielzoeker, Alasam S. (27) werd als verdachte aangemerkt zijn vriendin Renske Hekman (29) te hebben doodgeslagen met een brandblusapparaat en daarna politieman Dick Haveman (48) te hebben vermoord.

De motoragent ontdekte de man bij het treinstation en probeerde hem in te rekenen. Tijdens de worsteling viel het dienstwapen in handen van Alasam S. Hij opende het vuur en beschoot de agent drie keer. Vervolgens schoot hij in het wilde weg en raakte daarbij een agente. Zij werd met een hoofdwond naar het ziekenhuis vervoerd. Ook een omstander raakte lichtgewond.

 

Alasam S. werd uiteindelijk, na een wilde achtervolging door vier agenten, in zijn been geschoten.

Kat in ’t bakkie zou je zeggen. Nee. Niet zo makkelijk.

 

Baflo toen:

Alasam S. ontkent niet en wil ook meewerken aan het onderzoek in het Pieter Baan centrum. Dit onderzoek duurt zeven weken.

De kans is aanwezig dat zijn schuld aan dit drama wettig en overtuigend kan worden bewezen. Ware het niet dat de vraagt al meer dan een jaar rijst of Alasam S. wel de  strafbare dader is.

In het bloed van S. is kort na de beschieting namelijk een concentratie aangetroffen van een voorgeschreven geneesmiddel. Bepaalde deskundigen hebben onderzocht dat dit middel kan leiden tot zéér agressief gedrag terwijl andere deskundigen het tegendeel beweren.

Zijn raadsman wil het verband zien tussen de invloed van het het medicijn en het gedrag van S. in deze afschuwelijke zaak. Heeft hij in een psychose gehandeld? Hebben alle deskundigen een beslissing? Hoe (on)toerekeningsvatbaar is S.

De zaak Baflo heeft tot nu toe verscheiden malen in een pro- formazitting op de rechtbankrol gestaan. Een zitting in het strafrecht die plaats kan vinden voordat de maximale tijd (104 dagen) dat een verdachte in voorarrest mag zitten, verstrijkt. Een pro-formazitting kan ook  voorkómen dat de verdachte wordt vrijgelaten als het  Openbaar Ministerie het onderzoek naar de verdachte nog niet heeft afgerond.

Tijdens de inhoudelijke zitting komen de feiten naar buiten. Eind 2011 werd bekend dat de zaak Baflo waarschijnlijk begin 2012 inhoudelijk zou worden behandeld. Dat wordt nu naar alle waarschijnlijkheid eind 2012 want zeer binnenkort staat weer een pro-formazitting op de rol.

 

Baflo nu:

In de tenlastelegging staat dat S. zich schuldig heeft gemaakt aan twee maal moord en twee maal poging tót moord. Wordt dit bewezen, dan zou hij levenslang kunnen krijgen. Heeft hij de moorden gepleegd vanuit een stoornis, dan is er een mogelijkheid op gevangenisstraf in combinatie met TBS met dwangverpleging. Is S. volledig ontoerekeningsvatbaar, dan kan geen straf worden opgelegd. Wel de maatregel TBS.

Dit laatste zou S. goed uit kunnen komen, omdat bij  TBS de deur naar een ‘eventuele terugkeer’ in de maatschappij op een klein kiertje staat.

Even bij elkaar opgeteld:

*Twee moorden.

*Twee pogingen tot moord.

*Het onderzoek van het Pieter Baancentrum.

*De uitkomsten en bevindingen van deskundigen.

 

Je zou zeggen: “Waar wachten we op?” Daarop dus. Op de echte, inhoudelijke zitting en uitspraak.

Dan pas krijgen wij, de maatschappij, een echte dader en een echte straf. Dan pas slapen we weer rustig. En geen seconde eerder.

 

* Mijn rechtbankverslagen zijn gebaseerd op de werkelijke gebeurtenissen en feiten genoemd in de rechtbank. De namen van slachtoffers, verdachten en daders zijn gefingeerd. Soms ook woonplaatsen, uit veiligheidsoverwegingen voor betrokkenen, slachtoffers en (misdaad)journalisten.

Bronnen:  wikipedia, de vrije encyclopedie, de bijgewoonde (pro-forma-) zittingen zaak Baflo, Judex.nl, jurisprudentie Bijlmermoorden 1e en 2e aanleg. Mijn wettenbundels.

Foto van Vrouwe Justitia: ANP- Koen Suyk

Rechtbanktekening Alasam S. door  rechtbanktekenaar Annet Zuurveen.

Geplaatst in Misdaadverhalen, Rechtbankverslagen | Getagged , , , , , | Een reactie plaatsen

“Ze heeft nog net niet met haar handen voor haar ogen gereden.”

Een verkeersongeval gaat niemand in de koude kleren zitten. Een val met een fiets kan al een behoorlijke schok teweeg brengen met alle emoties van dien. Ook als het slachtoffer er goed van afgekomen is.

Het is goed inpakken tegen de kou de 9e februari. Koud maar met een matig zonnetje belooft het een fraaie dag te worden.

Mevrouw Dolman fietst naar haar werk. De boterham met kaas mee voor tussen de middag en een grote wollen doek om haar mantel. Ze is 25 jaar in dienst. Haar collega ’s wachten haar op om haar te verrassen.

Om half negen in diezelfde ochtend brengt mevrouw Lassa haar kind gehaast naar school. Erg laat. Te laat. Twee van haar drie kinderen zitten op de achterbank, één kindje zit voorin in een autostoeltje. Ze wil de auto rechts van de weg gaan parkeren om zo makkelijker de schoolingang te kunnen benaderen. Het moet zo snel mogelijk.

 

En dan.

 

Een doffe knal is hoorbaar. Iets valt op de grond. Snel opent mevrouw Lassa haar autodeur. Daar ligt een fiets, een vrouw en fietstassen. Het zal toch niet…Met haar hand voor haar mond van schrik rent ze naar het slachtoffer. Ze belt snel 112. Wanneer de politie arriveert, zijn de ramen van de auto dik bevroren, verklaart een politieagent.

Aangereden en in gewonde toestand, mevrouw Dolman. De paniek is enorm bij mevrouw Lassa. Haar drie kinderen zitten nog in de auto en een vrouw ligt op straat. Ze heeft de fietser domweg niet gezien. En nu is ze schuldig aan een ongeluk.

Mevrouw Dolman heeft een schedelbreuk. Zo blijkt later in het ziekenhuis. Haar verblijf en behandeling aldaar nemen een lange tijd in beslag. De afloop is gelukkig goed. Echter, haar reuk en smaak zullen door de klap en de breuk in haar schedel nooit meer terugkomen. Verder heeft mevrouw dolman gewoon ‘mazzel’ gehad. Door het ongeluk heeft ze wel ernstige concentratieproblemen en kan nu maar twee dagen per week werken in plaats van vier. Ze mist een groot stuk van haar sociale leven omdat ze door haar constante vermoeidheid niet kan meedoen aan dingen die ze voor het ongeluk met gemak bijwoonde. Het ongeluk heeft haar en haar gezin veranderd.

Mevrouw Lassa. Zij bestuurde de auto op de bewuste dag. Zij mag gaan voorkomen in de zittingszaal. Verkeersongeval met zwaar lichamelijk letsel wordt haar verweten. Getuigen hebben gezien hoe beslagen en bevroren de ramen van de auto waren. Een goed zicht, daar is geen sprake van. Onmogelijk.

Mevrouw Lassa woont precies een kilometer van school verwijderd. Ze was erg laat, verklaart ze ter zitting. De kachel van de auto was net stuk, vlak voor ze de auto startte om haar kind naar school te brengen. “De ramen waren schoon hoor”, verklaart ze ter zitting. “Ik heb ze goed schoongemaakt want het vroor, en ik reed 10 kilometer per uur, niet harder.” Ze vervolgt haar woord door te vragen of ze haar rijbewijs mag houden.

De rechter gaat niet in op de laatste zin. “Dat deed het inderdaad”, zegt de rechter. “Uit onderzoek is gebleken dat de ramen van de auto niet waren gekrabd. Getuigen zagen hoe ze met beslagen en bevroren ruiten de auto wilde parkeren. Toen politie arriveerde, zat er nog geen drie minuten tussen het gesprek en de aankomst. De ruiten van de auto zouden nooit in die korte tijd weer zo aan kunnen vriezen zoals u doet voorkomen.”

De officier zegt het volgende: “Mevrouw heeft bewust het risico aanvaard om met bevroren ramen te gaan rijden. Al was het maar een minuut naar school. Met haar drie kinderen in haar auto heeft ze nog net niet met de handen voor haar ogen gereden.”

De eis: 200 uur werkstraf en een rijontzegging van 12 maanden.

 

• Een schadeclaim is niet ingediend.

* Mijn rechtbankverslagen zijn gebaseerd op de werkelijke gebeurtenissen en feiten genoemd in de rechtbank. De namen van slachtoffers, verdachten en daders zijn gefingeerd. Soms ook woonplaatsen, uit veiligheidsoverwegingen voor betrokkenen, slachtoffers en (misdaad)journalisten.

Geplaatst in Rechtbankverslagen | Een reactie plaatsen